Tentoonstellingen Archive

Wi Sranan

zaterdag 8 nov 2025 t/m zondag 1 mrt 2026

Deel:

Wi Sranan. Surinaamse kunst in beweging
Een ode aan 50 jaar Surinaamse onafhankelijkheid

Detail, Kurt Nahar, The Nene Rituals, 2021, mixed media installation, variable size, Photo G. Jacott for Readytex Art Gallery

Op 25 november 2025 is het 50 jaar geleden dat Suriname onafhankelijk werd. Museum Cobra in Amstelveen markeert dit historische moment met een grootschalige tentoonstelling: Wi Sranan. Surinaamse kunst in beweging.

Van 8 november 2025 t/m 1 maart 2026 brengen 24 kunstenaars en één kunstenaarscollectief met bestaande en nieuwe werken de strijd, transformatie en toekomst van vrijheid in beeld. Mode, fotografie, schilderijen, installaties, film en performances laten zien hoe verhalen uit het verleden voortleven in de verbeelding van nu – en hoe kunstenaars telkens opnieuw de betekenis van vrijheid herdefiniëren, met een blik op de toekomst.

“De kunstenaars in Wi Sranan maken voelbaar hoe tradities kunnen transformeren, hoe identiteit steeds opnieuw vorm krijgt, en hoe kunst ruimte schept voor dialoog en verbeelding. Het is een eerbetoon aan Suriname én een uitnodiging aan ons allemaal om opnieuw na te denken over gemeenschap en toekomst,” aldus directeur Suzanne Wallinga.

Wi Sranan. Surinaamse kunst in beweging is samengesteld door gastcurator Noukhey Forster, die bekendstaat om zijn werk rond inclusie en nieuwe narratieven in kunst en mode. Er is werk te zien van Totomboti, Neil Fortune, Guillaume Lo A-Njoe, Sheila Janet Pinas, jahi quasim reeberg, Tessa Leuwsha, Marga Weimans, Angel-Rose Oedit Doebé, Meredith Joeroeja, Soeki Irodikromo, Dhiradj Ramsamoedj, Isan Corinde, Kenneth Flijders, Kurt Nahar, Maikel Deekman, patricia kaersenhout, Reilly do Rosario, Rinaldo Klas, Remy Jungerman, Sara Blokland, Sarojini Lewis, Sri Irodikromo, Xavier Robles de Medina, Marcel Pinas en Iris Kensmil.

Vrijheid in beweging
Het thema vrijheid vormt de rode draad van de tentoonstelling. Het sluit naadloos aan bij de geest van Cobra, dat ooit brak met academische regels en de kracht van verbeelding en samenwerking omarmde. In een tijd waarin debatten over vrijheid van meningsuiting en de maatschappelijke rol van kunst actueler zijn dan ooit, plaatsen de kunstenaars uit Wi Sranan urgente vragen in een nieuw, veelstemmig licht. Wallinga: “Met Wi Sranan, dat vrij vertaald ‘Ons Suriname’ betekent, bieden wij onze bezoekers de unieke kans om Cobra en Surinaamse kunst in een nieuw licht te ontdekken.”

De tentoonstelling Wi Sranan sluit aan bij de historische uitwisseling tussen Cobra en Suriname. Cobra-kunstenaars als Corneille (1922–2010) lieten zich inspireren door het Surinaamse Tembe en de Marroncultuur, terwijl Surinaamse kunstenaars als Erwin de Vries (1929–2018), Soeki Irodikromo (1945–2020) en tijdgenoot Guillaume Lo A-Njoe (1937) de experimentele geest van Cobra omarmden. Waar deze generatie destijds een dialoog aanging met Cobra, zetten hedendaagse kunstenaars die traditie van verbeeldingskracht voort, ieder vanuit een eigen perspectief.

Diversiteit als bron van verbeelding
Suriname kent een rijke, gelaagde geschiedenis en een samenleving met een ongekende culturele diversiteit. Die veelheid klinkt door in de kunst: in verwijzingen naar erfgoed en tradities, maar ook in futuristische perspectieven en radicale verbeelding. De kunstenaars geven in de tentoonstelling ieder een eigen stem aan het verhaal van Suriname: van herinnering en ritueel tot experiment en avant-garde.

Tembe art en inheemse stemmen
Een belangrijk deel van de tentoonstelling is gewijd aan Marron Kunst met bijzondere aandacht voor Tembe art, een kunstvorm uit de Marroncultuur die zich uit in zowel kleurrijke schilderkunst als verfijnde houtsnijkunst. Hierin komen strijd, schoonheid en culturele vrijheid samen. Ook krijgt Surinaamse Inheemse kunst een prominente plaats: het werk van de eerste bewoners van Suriname, dat zelden als volwaardige kunstvorm wordt erkend, wordt hier met trots door jonge kunstenaars ingezet in hun werk. Door deze kunstvormen zichtbaar te maken wil Museum Cobra niet alleen eer betonen, maar ook een bredere dialoog stimuleren over erfgoed, identiteit en toekomst.

Samenstelling en nieuwe opdrachten
Dankzij intensieve samenwerking met kunstenaars, bruikleengevers en instellingen uit Suriname en Nederland kan Museum Cobra een veelzijdige selectie van hedendaagse Surinaamse kunst tonen. Naast bestaande werken zijn ook nieuwe opdrachten te zien, waarin samenwerkingen met lokale inheemse makers een belangrijke rol spelen.

Meredith Joeroeja (Aeyefushi), Brasa Mi, 2020, Suriname

Combineren & vis

zaterdag 13 sep 2025 t/m zondag 12 okt 2025

Deel:

Wat gebeurt er als een kunstenaar en een filosoof elkaar filmisch ontmoeten? Museum Cobra toont een maand lang een bijzondere documentaire waarin je een dag uit het leven van de Amstelveense kunstenaar Jos Houweling meemaakt. De film, opgenomen in één ononderbroken take, biedt een intieme en ongefilterde blik op zijn dagelijkse praktijk, gedachten en gesprekken met onder andere Guikje Roethof en Esther van den Berg. Filosoof Michel de Montaigne fungeert als denkbeeldige sparringpartner en geeft de dag een filosofische onderlaag.

Over de film
De film is in het voorjaar van 2025 in één take opgenomen in de persoonlijke werkruimte van Jos Houweling. Er is niet gemonteerd: wat je ziet is een directe registratie van een dag vol denken, maken en ontmoeten. Het script is bedacht door participerend regisseur Gerard de Kleijn en opgenomen door cameraman Tom de Wit.

In de ochtend staat het ‘nut’ van kunst centraal, in de middag verschuift de aandacht naar Houwelings boekproductie: 39 fotoboeken over uiteenlopende thema’s, van straatbeelden tot Poetin.

Jos Houweling
Jos Houweling (1943) is een Amstelveens beeldend kunstenaar, fotograaf en voormalig directeur van het Sandberg Instituut. Zijn werk kenmerkt zich door ironie, verwondering en een scherp oog voor het absurde in het alledaagse. Hij was initiatiefnemer van het internationale platform voor One Minutes en stelde tientallen fotoboeken samen. Zijn stijl is beïnvloed door het absurdisme van Wim T. Schippers: ontregeling, vervreemding en het verkeerde been zijn terugkerende elementen.

Michel de Montaigne
Michel de Montaigne (1533–1592) was een Franse filosoof en humanist die bekendstaat om zijn Essais — persoonlijke overdenkingen over het leven, vriendschap, introspectie en vrijheid. Hij leefde in een tijd van religieuze polarisatie en geweld, maar koos voor autonomie en mildheid. Zijn gedachtegoed vormt een filosofische tegenhanger in de film en nodigt uit tot reflectie op het kunstenaarschap in turbulente tijden.

Het vierluik
Deze film maakt deel uit van een vierluik waarin telkens een kunstenaar wordt gekoppeld aan een filosoof. Elk deel onderzoekt hoe kunst en denken zich verhouden tot een absurde wereld:

COMBINEREN & VIS – Jos Houweling & Montaigne (Museum Cobra)
OPSTAND & HEIMWEE – Pier Pennings & Hannah Arendt (Herinneringscentrum Apeldoornsche Bosch)
SCHELPEN & RUISHOORNS – Arthur Slenk & Walter Benjamin (Synagoge Museum Kampen)
TRAMMELANT & TRIANGEL – Ron Jagers & Friedrich Nietzsche (Museum Flehite, Amersfoort)

Kijk voor meer informatie over het initiatief op a-b-s-u-r-d.nl.

De Cycloop

zaterdag 20 sep 2025 t/m zondag 18 jan 2026

Deel:

In het najaar van 2025 opent Museum Cobra de tentoonstelling De Cycloop, een speelse en energieke tentoonstelling die de bezoeker uitnodigt om letterlijk en figuurlijk in beweging te komen. De tentoonstelling is geworteld in de geest van de Cobra-beweging. Voor kunstenaars als Appel, Constant en Van der Gaag was speelsheid geen versiering, maar een noodzaak. Ze zetten intuïtie en het lichamelijke bewust in als tegenwicht voor de strakheid van systemen en het groeiende geloof in redelijkheid en controle. In De Cycloop leeft die energie voort: een open manier van kijken, waarin spel en samenwerking ruimte maken voor iets onverwachts.

De Cycloop, installatiefoto Museum Cobra, 2025. Foto: LNDWstudio.

Het vertrekpunt is een eenvoudig, herkenbaar object: de knikker. Voor de Waterzaal van het museum ontwikkelen zeven kunstenaars ieder een installatie die op hun eigen manier ingaat op beweging, mechaniek of kettingreactie met een knikker. Samen vormen de werken een ruimtelijk systeem.

Eenogige reus
De titel verwijst naar een figuur uit de Griekse mythologie: een reus met één oog in het midden van zijn voorhoofd. Deze cycloop is vaak afgebeeld als een krachtige, instinctieve figuur die zowel schepper als vernietiger kan zijn. Zijn enkele oog staat symbool voor een gefocuste blik, maar ook voor een beperkte kijk op de wereld – hij ziet alles, maar slechts vanuit één perspectief. In de context van deze tentoonstelling krijgt dat oog een nieuwe betekenis: het wordt in de gedaante van een knikker tot een bewegend zintuig, een tastend oog dat zich door het geheel verplaatst en onderweg verbanden legt. De cycloop is hier geen monster, maar een levend systeem dat leert door te bewegen. De installaties gedragen zich als één groot lichaam, één wezen, waarin de afzonderlijke onderdelen samenwerken als spieren, botten en zenuwen. Het oog – de knikker – beweegt door deze mechaniek als een blik die zich door de ruimte slingert. Zo wordt de knikkerbaan een levend wezen van actie en reactie.

Leren door spel
De tentoonstelling draait om plezier: om het spel, het raken, het rollen en botsen. Maar ook om te ervaren wat materiaal doet: hoe vorm en zwaartekracht samenwerken, hoe toeval en controle elkaar afwisselen. Ook bezoekers worden uitgenodigd om ‘de cycloop’ in beweging te zetten en worden zo onderdeel van het spel. Het is een tentoonstelling die spel gebruikt als manier om te leren, te voelen en te denken; in de geest van Cobra.

Deelnemende kunstenaars
Voor De Cycloop ontwikkelen zeven kunstenaars werk dat voortkomt uit hun eigen praktijk. Het zijn kunstenaars die zich bezighouden met beweging, techniek, zintuiglijke waarneming en materiaalonderzoek. Niet statisch, maar fysiek, actief en direct: werk dat in beweging is en dat de bezoeker meeneemt.

Vibeke Mascini wekt met koperdraad elektriciteit op, waarmee een metalen knikker wordt voortgestuwd. Zoro Feigl bouwt een knikkerbaan zonder begin of einde. Zijn knikkers draaien als kleine planeten rond elkaar, in een gesloten systeem dat zichzelf voortdurend voedt. Theo Botschuijver speelt met optische illusie: vanuit een kast lijkt een reusachtige knikker plotseling op je af te komen. Naast deze drie maken ook Atelier Van Lieshout, Audrey Large, Philip Vermeulen en Leon de Bruijne een geheel eigen interpretatie van een knikkerbaan. De Cycloop is samengesteld door gastcurator Ellis Kat.

Voor onderwijs
Wat zie je als je door een enorme knikker kijkt? Alles lijkt groter, scherper en soms zelfs op z’n kop! Tijdens de educatieve rondleiding door de tentoonstelling De Cycloop ontdekken leerlingen hoe een knikker werkt als een echte lens. Een speelse en leerzame ervaring die verwondering en nieuwsgierigheid prikkelt.

Meer informatie over onderwijsprogramma’s en reserveren?
Voor Primair Onderwijs
Voor Voortgezet Onderwijs

Let op: deze tentoonstelling bevat harde geluiden en lichteffecten.

Kishio Suga – Where Both Sides Meet

zaterdag 28 jun 2025 t/m zondag 26 okt 2025

Deel:

Museum Cobra presenteert met trots de eerste Nederlandse solotentoonstelling van de Japanse kunstenaar Kishio Suga (1944, Morioka, Japan). In de late jaren zestig verzetten Suga en zijn tijdgenoten zich tegen de drang om de natuur te beheersen of vorm te geven. In plaats daarvan lieten ze materialen spreken in hun eigen taal – onbewerkt, tijdelijk, kwetsbaar – en vroegen ze zich af: wat betekent het om iets gewoon te laten zijn?

Kishio Suga – Where Both Sides Meet, installatiefoto Museum Cobra, 2025. Foto: LNDWstudio.

De Mono-ha beweging
De Mono-ha beweging ontstond in Tokio als reactie op de maatschappelijke en politieke spanningen in de jaren zestig, vooral de internationale relaties tussen Azië en de Verenigde Staten. In plaats van traditionele kunstwerken te maken, werkten de kunstenaars met natuurlijke en industriële materialen in hun ongewijzigde staat. Dit was een manier om hun onbehagen over de naoorlogse moderniteit en de snelle industrialisatie te verwerken. Suga’s werk geeft vorm aan deze benadering, waarin betekenis ontstaat uit de relatie tussen objecten, hun omgeving en de tijd die wij ermee doorbrengen.

Over de tentoonstelling
Where Both Sides Meet verwijst naar een gedachte van Suga uit 1976. Hij stelde dat kunst ontstaat waar de werelden van beweging (zoals mensen) en stilte (zoals stenen) elkaar raken, waardoor ruimte ontstaat voor reflectie en verwondering. Het is precies deze zoektocht naar de onderlinge verbondenheid van elementen die Suga’s werk zo krachtig maakt. Hij nodigt ons uit om opnieuw te kijken, om aandacht te geven aan wat we meestal over het hoofd zien. Zijn werk is een uitnodiging tot stilte, tot aanwezigheid, en soms zelfs tot een glimlach.

Over Kishio Suga
Kishio Suga is een sleutelfiguur van de naoorlogse Japanse avant-garde en bekend om zijn poëtische installaties en sculpturen waarin natuurlijke en industriële materialen in hun oorspronkelijke staat samenkomen. Na zijn studie aan de Tama Art University begon Suga met ‘veldwerken’ in de buitenlucht, waarbij hij materialen als hout, steen en metaal combineerde zonder ze te bewerken. Naast installaties maakt hij ook werken op papier, wandassemblages en performances, die hij ‘activaties’ noemt. Zijn oeuvre is omvangrijk en internationaal erkend, met tentoonstellingen in onder meer MoMa, Centre Pompidou en de Biënnale van Venetië. Suga woont en werkt in Ito, Japan.

Kishio Suga – Where Both Sides Meet wordt mede mogelijk gemaakt door Gemeente Amstelveen, Vriendenloterij, J. Safra Sarasin, Zadelhoff Cultuurfonds, Ambassade of Japan in Nederland, het Cultuurfonds/Tjerk Jan Buchter Fonds, Isaac Alfred Ailion Foundation, Japan Foundation, Nico Nap Foundation, KEIM & Business Cobra.

Kishio Suga, Standing, 1969/2023, glas, hout en stenen. Dimensies variabel © de kunstenaar, Mendes Wood DM en BLUM. Foto: Gui Gomes

Lucebert X it is part of an ensemble

vrijdag 4 apr 2025 t/m zondag 31 aug 2025

Deel:

Tussen uilen, vleermuizen en blinde vlekken

Lucebert (Lubertus Jacobus Swaanswijk, 1924 — 1994) is een Nederlandse dichter en beeldend kunstenaar, bekend als een van de belangrijkste vertegenwoordigers van de Vijftigers. Zijn werk kenmerkt zich door een experimentele, vrije stijl en een diepgaande verkenning van taal, beeld en politiek engagement. Naast zijn poëzie en schilderkunst laat hij een omvangrijk en invloedrijk oeuvre na, dat tot op de dag van vandaag wordt bestudeerd en tentoongesteld. In 2018 kwam een controversiële kant van zijn verleden aan het licht, dat leidde tot hernieuwde discussies over zijn werk en nalatenschap.

Lucebert X it is part of an ensemble, foto: Gert Jan van Rooij

Over de tentoonstelling
Museum Cobra heeft kunstenaarscollectief it is part of an ensemble uitgenodigd om te reageren op zijn artistieke ideeën en werk. Het collectief is een wisselende groep van ongeveer dertig kunstenaars, theatermakers en performers die samen onderzoek doen en tentoonstellingen, voorstellingen en publicaties maken. In de tentoonstelling Tussen uilen, vleermuizen en blinde vlekken verkent het collectief de potentie van voortdurende metamorfose in relatie tot Luceberts artistieke erfenis. Het werk van Lucebert wordt bevolkt door vreemde wezens, monsters en fantasiedieren – van onschuldig en lieflijk tot onheilspellend en kwaadaardig – het collectief plaatst deze karakters in een hedendaags perspectief. In de tentoonstelling brengt het collectief werk van Lucebert samen met eigen werk en ruimtelijke interventies. Het centrum van de presentatie wordt gevormd door een atelier en studieruimte die tijdens de tentoonstelling actief wordt gebruikt en getransformeerd.

Luceberthuis
Tijdens een werkperiode in het Luceberthuis heeft it is part of an ensemble zich verdiept in zijn oeuvre, zijn leefomgeving en zijn inspiratiebronnen, zoals literatuur en muziek. Hieruit is nieuw werk ontstaan, variërend van collectief gemaakte tekeningen en collages tot brooddeeg-maskers, kostuums, free jazz performances en textiele sculpturen. Voor de tentoonstelling wordt werk van Lucebert uit de collectie van Museum Cobra aangevuld met nooit eerder getoonde werken uit de privécollectie van zijn familie, een korte film van Johan van der Keuken en objecten uit het Luceberthuis in Bergen.

Over het collectief it is part of an ensemble
it is part of an ensemble is een multidisciplinair collectief dat sinds 2018 opereert op het snijvlak van beeldende kunst en theater. Voor ieder project worden nieuwe samenwerkingen aangegaan en verandert de samenstelling van de groep. Terugkerende vragen daarbij zijn: Hoe leven we samen, hoe werken we samen? Hoe geven we vorm aan ons samenzijn? Daarbij gaat het over de hele ecologie van het samenleven, dus ook met niet-menselijke dieren, planten, de architectuur en de omgeving. Het collectief had eerder presentaties in onder andere Billytown, Den Haag; Club Solo, Breda; De Pont, Tilburg en Museum Dhondt-Dhaenens, Sint Martens Latem (B).

Deelnemende kunstenaars
Aan deze tentoonstelling werken mee: Matea Bakula, Kim David Bots, Lotte Driessen, Marisa Goedhart, G.C. Heemskerk, Bas van den Hurk, Sjuul Joosen, Marijn van Kreij, Joost Krijnen, Jochem van Laarhoven, Marcia Liu, Bernice Nauta, Matthijs van de Sande Bakhuyzen, Samieh Shahcheraghi, Reinout Scholten van Aschat, Marianne Theunissen, Maxim Ventulé, Mattias van de Vijver, Loran van de Wier, Hussel Zhu en anderen.

Audiotour
Speciaal voor deze tentoonstelling heeft it is part of an ensemble een experimentele audiotour gemaakt, die is opgenomen in het voormalige atelier van Lucebertin Bergen. Deze verzameling audiocollages biedt een bonte mix van stemmen en geluiden die zowel de dynamiek van het collectief representeert als de veelzijdigheid van Luceberts werk en leefwereld verkennen. De tour is informatief maar zet ook een bepaalde sfeer neer, geheel in de geest van Cobra: spontaan en experimenteel!

De audiotour is in het museum te beluisteren via je eigen smartphone en headset. Vergeet dus niet je oortjes mee te nemen! Mocht je geen headset hebben of deze vergeten zijn: ze zijn ook te koop bij de entreebalie.

Wolvecamp 100 x Sam Samiee

zaterdag 22 mrt 2025 t/m zondag 15 jun 2025

Deel:

Ter gelegenheid van de 100e geboortedag van Theo Wolvecamp presenteert Museum Cobra een feestelijke tentoonstelling waarin het werk van deze invloedrijke, maar bescheiden Cobra-kunstenaar wordt verbonden met dat van de Iraans-Nederlandse kunstenaar en gastcurator Sam Samiee.

Overzichtsfoto tentoonstelling Wolvecamp 100 x Sam Samiee. Foto: LNDWstudio

Theo Wolvecamp (Hengelo 1925 – Amsterdam 1992) wordt vaak omschreven als een kunstenaar die zich bewust aan de zijlijn hield. Anders dan zijn Cobra-collega’s werkte hij buiten de schijnwerpers en bleef hij trouw aan zijn eigen pad, ver weg van het rumoer van de publiciteit. Toch was hij een drijvende kracht binnen de beweging. Wolvecamp wijdde zijn leven aan één van de kernprincipes van Cobra: de vrije, spontane schilderkunst waarin improvisatie en experiment de hoofdrol speelt. Zijn werk was altijd oprecht, vrij van uiterlijke schijn, en vond zijn kracht in de intuïtie en spontaniteit waarmee het ontstond.

Wat Wolvecamp uniek maakt, is de combinatie van het mythische en het materiële. Hij zag verf niet alleen als een middel, maar als een levend materiaal waarmee hij een eigen wereld tot leven bracht. Hij bewonderde kunstenaars als Asger Jorn, die volgens hem deze balans tussen het inhoudelijke en het fysieke perfect wisten te vangen. Ook Miró en Alechinsky waren grote inspiratiebronnen, maar Wolvecamps werk blijft onmiskenbaar zijn eigen stem dragen: rauw, spontaan en gevoelig.

Sam Samiee, winnaar van de Wolvecamp-prijs in 2018, ziet Wolvecamp als een belangrijke inspiratiebron. Net als zijn voorganger benadert hij schilderkunst als een vrij, experimenteel proces, maar hij brengt ook nieuwe perspectieven in. In zijn werk versmelten Europese schildertradities met Perzische culturele referenties, en verkent hij de grenzen van het medium door schilderkunst uit te breiden naar installaties en ruimtelijke ingrepen.

Zijn expressieve kleurgebruik, dynamische penseelvoering en gelaagde texturen creëren een ervaring die zowel zintuiglijk als intellectueel prikkelt. Daarbij zoekt hij, net als Wolvecamp, naar een balans tussen spontane creatie en diepere inhoudelijke lagen. In deze tentoonstelling koppelt Samiee niet alleen het erfgoed van Cobra aan hedendaagse kunst, maar ook aan bredere culturele verbanden, zoals de invloed van Iraanse kunstenaars op westerse kunstgeschiedenis en het verhalende karakter van Duizend-en-één-nacht.

Over Theo Wolvecamp
Theo Wolvecamp begon al jong met schilderen. In 1947 verliet hij na twee jaar de kunstacademie in Arnhem, waar hij zich beperkt voelde door academische regels, en vertrok hij naar Amsterdam. Daar gooide hij alles wat hij eerder geleerd had overboord en raakte hij als jongste medeoprichter betrokken bij de Experimentele Groep in Holland en in 1948 bij de Cobra-beweging. Van 1953 tot 1954 woonde Wolvecamp in Parijs en keerde daarna terug naar zijn geboorteplaats Hengelo.

Wolvecamp was een man van de natuur. Hij beperkte zich niet tot figuratie of abstractie; het gevoel was voor hem belangrijker dan wat er werd afgebeeld. Schilderen was voor hem als jagen: een zoektocht naar een verborgen emotie of idee dat zich pas tijdens het schilderproces aandient. Hij omschreef het zelf treffend: ‘Ik sla met een stok en het (wild) komt tevoorschijn. Zoiets speelt zich ook bij het schilderen af. Het komt van binnenuit en toch gaat het buiten je om.’

*Overzichtsfoto tentoonstelling Wolvecamp 100 x Sam Samiee. Foto: LNDWstudio*

Over Sam Samiee
Sam Samiee (Teheran, 1988) is een Iraans-Nederlandse multidisciplinaire kunstenaar, schilder, essayist en onderzoeker. In zijn werk komen schilderkunst, installatie en curatorschap samen, waarbij hij zich baseert op Europese schildertradities en Perzische cultuur. Hij houdt zich bezig met psychoanalyse en cultuurgeschiedenis en verkent de raakvlakken tussen westerse en niet-westerse kunst. Zijn meeslepende, conceptueel rijke composities nodigen de kijker uit tot actieve deelname.

Samiee studeerde aan de Kunstuniversiteit in Teheran, AKI ArtEZ Academie voor Art & Design in Enschede en de Rijksakademie in Amsterdam. Zijn werk was onder meer te zien op de 10e Biënnale van Berlijn en bij Kunstmuseum Den Haag en is opgenomen in verschillende collecties, waaronder het Centraal Museum Utrecht en Kadist Art Foundation. Samiee ontving de Koninklijke Nederlandse Schilderprijs en de Wolvecamp-prijs en was hierna voor beide jurylid.

Dora Tuynman — Parijs, New York, Amsterdam

zaterdag 22 mrt 2025 t/m zondag 15 jun 2025

Deel:

Vanaf 22 maart opent in Museum Cobra de eerste overzichtstentoonstelling van de Nederlandse kunstenaar Dora Tuynman (1926-1979). De tentoonstelling is een retrospectief en eerbetoon aan één van de meest onderbelichte Nederlandse kunstenaars uit de 20e eeuw. Museum Cobra toont haar artistieke ontwikkeling vanaf haar vroege figuratieve landschappen tot aan haar latere abstracte werken. Veel schilderijen en tekeningen zijn nog nooit eerder aan het publiek zijn gepresenteerd.

Overzichtsfoto tentoonstelling Dora Tuynman – Parijs, New York, Amsterdam. Foto: LNDWstudio

Over Dora Tuynman
In de jaren vijftig woonde en werkte Tuynman in het beroemde Parijse pakhuis en ateliergebouw aan de Rue Santeuil waar ook kunstenaars als Karel Appel, Corneille, Lotti van der Gaag en Bram Bogart werkten. Tuynman was in Parijs relatief succesvol, maar slaagde er eenmaal terug in Nederland niet in om dit succes te evenaren. Net als zoveel vrouwelijke kunstenaars uit de twintigste eeuw is Tuynman in de vergetelheid geraakt, bewust of onbewust terzijde geschoven door de op mannelijke kunstenaars gefocuste kunstgeschiedenis.

Gedurfd en volstrekt eigen
Het werk van Tuynman is stoer, gedurfd, volstrekt eigen en maakt een mooie ontwikkeling door. In het begin van haar carrière is haar werk figuratief met veel landschappen, maar in Parijs worden deze natuurafbeeldingen steeds abstracter, uitmondend in schilderijen waarbij elke verwijzing naar de zichtbare natuur ontbreekt. Later wanneer ze terug is in Nederland wordt haar werk opnieuw figuratief. Naast landschappen schildert Tuynman dan ook portretstudies, die ze haar “poppen” noemt.

De tentoonstelling
Dora Tuynman — Parijs, New York, Amsterdam is de eerste overzichtstentoonstelling die de volledige ontwikkeling in het oeuvre van Tuynman laat zien. De tentoonstelling biedt niet alleen een overzicht van haar carrière, maar toont ook persoonlijke en artistieke worstelingen die Tuynman doormaakte. Zo ontstaat er een compleet beeld van deze kunstenaar, dat zowel inzicht geeft in haar werk als in haar leven. De tentoonstelling is samengesteld door gastcurator Pim Arts.

Met Dora Tuynman — Parijs, New York, Amsterdam kunnen bezoekers van Museum Cobra eindelijk kennismaken met deze grote en belangrijke kunstenaar uit de 20e eeuw.

Ontdekkingsreis voor kinderen
Ga mee op reis met Dora Tuynman! Speciaal voor kinderen van 6 tot 12 jaar is er nu een avontuurlijk gidsje vol kunst, opdrachten en fantasie. Los puzzels op, kijk goed, teken mee en laat je fantasie de weg wijzen. Haal jouw gidsje bij de balie en stap in het verhaal en leven van Dora.

Meer weten?
Bezoek de unieke tentoonstelling vanaf 22 maart in Amstelveen. Meer weten over het leven van Dora Tuynman? Kijk op www.doratuynman.com.

Cobra Kunstprijs Amstelveen

donderdag 14 nov 2024 t/m zondag 23 mrt 2025

Deel:

Sylvie Zijlmans & Hewald Jongenelis winnen Cobra Kunstprijs Amstelveen 2024

Met trots maakt Museum Cobra bekend dat de Cobra Kunstprijs Amstelveen 2024 is toegekend aan het gerenommeerde kunstenaarsduo Sylvie Zijlmans & Hewald Jongenelis! De Cobra Kunstprijs Amstelveen eert kunstenaars die, net als de Cobra-beweging, creatief experiment en maatschappelijke betrokkenheid centraal stellen. Naast de toekenning van een geldbedrag van 15.000 euro is ook een solotentoonstelling van actueel werk in Museum Cobra onderdeel van de prijs.

*Cobra Kunstprijs Amstelveen 2024. Foto: Matthijs Immink*

Over het kunstenaarsduo
De kunst van Sylvie Zijlmans & Hewald Jongenelis laat zien hoe creativiteit kan inspireren, verbinden en nieuwe perspectieven kan bieden. De jury, bestaande uit Roos Gortzak (directeur Vleeshal, Middelburg), Melchior Jaspers (kunstadviseur van de Rijksbouwmeester en tentoonstellingsmaker), en Sjarel Ex (kunsthistoricus), koos Zijlmans & Jongenelis als winnaar vanwege hun speelse, experimentele en collectieve kunstpraktijk – drie eigenschappen die direct aansluiten bij de erfenis van Cobra. Het duo staat bekend om hun sociaal bewogen kunst, waarin zij vaak dystopische thema’s verkent, maar toch altijd een vleug van optimisme en saamhorigheid bevat. Hun werk is een unieke mengeling van performance, sculptuur en interactieve installaties, waarbij de rol van de mens centraal staat. Sylvie Zijlmans & Hewald Jongenelis creëren niet alleen kunstwerken, maar brengen mensen samen om deel te nemen aan hun visionaire werelden.

Over de prijs
De Cobra Kunstprijs Amstelveen wordt sinds 2005 uitgereikt en is bedoeld voor beeldend kunstenaars die zich in het midden van hun carrière bevinden en waarvan het oeuvre in verband staat met het gedachtegoed en de geëngageerde kunstpraktijk van de Cobra-beweging. De kern van deze beweging wordt gevormd door experimentele, speelse en een radicale benadering van kunst. De prijs bestaat uit een geldbedrag van 15.000 euro en een solotentoonstelling in Museum Cobra. Met de Cobra Kunstprijs Amstelveen creëert Museum Cobra samen met de gemeente Amstelveen aandacht voor hoe de waarden van de Cobra-beweging vandaag de dag een rol spelen in de hedendaagse kunst. Eerdere winnaars waren Joost Conijn (2005), Johannes Schwartz (2007), Gijs Frieling (2009), Nathaniel Mellors (2011), Metahaven (2013), Jennifer Tee (2015), Christian Friedrich (2017) en Guido van der Werve (2021). De Cobra Kunstprijs Amstelveen wordt mogelijk gemaakt door de gemeente Amstelveen.

Over de tentoonstelling
De tentoonstelling Voices From a Simmering City is te zien van 14 november 2024 t/m 23 maart 2025 in Museum Cobra en toont verschillende installaties.

Recall of Infinity

vrijdag 20 sep 2024 t/m zondag 3 nov 2024

Deel:

Recall of Infinity

Recall of Infinity is het vervolg op de tentoonstelling Endless Imagination en toont het werk van eenenveertig kunstenaars die genomineerd zijn voor de Special Award 2023-2024, een stimuleringsprogramma en beeldende kunstwedstrijd voor kunstenaars met een beperking. Van iedere kunstenaar is een drietal werken te zien.

Durf en experiment
De jury, bestaande uit kunstenaars Lisa Couwenbergh, Jacobien de Rooij, Roland Berning en Paul Klemann, is getroffen door de durf en het experiment waarmee deze kunstenaars uiting geven aan hun persoonlijke kijk op de wereld, ieder op een geheel eigen manier.

Opvallend is de enorme diversiteit, de kwaliteit en eigenheid van de werken. Qua onderwerpkeuze, materiaalgebruik en techniek zijn er onderling grote verschillen, maar dat geldt ook voor de leeftijd, interesse en ervaring van deze kunstenaars. Eén aspect is in ieder werk terug te zien en dat is de enorme passie waarmee deze kunst is gemaakt – niet om er rijk of beroemd mee te worden, maar geheel vanuit een innerlijke drang.

De tentoonstelling is opgedeeld in vier thema’s: Binnenwerelden, Interacties, Observaties en Fantasiewerelden. Van surrealistische taferelen en persoonlijke fascinaties tot dromerige biotopen en maatschappelijk engagement: samen bieden ze een unieke inkijk in de wereld van kunstenaars met een beperking.

Special Award
De Special Award is een initiatief van Special Arts, een landelijke stichting die de kunst- en cultuurparticipatie voor kunstenaars met een beperking bevordert. Met een breed palet aan activiteiten wil Special Arts deze kunstenaars en anderen enthousiasmeren en stimuleren om met kunst aan de slag te gaan. Uit de geselecteerde kunstenaars in de tentoonstelling kiest de jury de winnaar van de Special Award 2024. Daarnaast kan ook het publiek haar stem uitbrengen voor de publieksprijs.

Jessica Magnin, Onzichtbare amfibie

The New Mother Sculptures

zondag 20 okt 2024 t/m zondag 2 mrt 2025

Deel:

The New Mother Sculptures
Een onderdompeling in beeldhouwkunst

The New Mother Sculptures is een tentoonstelling samengesteld door de bekende Nederlandse kunstenaar en curator Ad de Jong. Ruim vijftig sculpturen van in Nederland woonachtige kunstenaars worden in een unieke setting getoond. Een speciaal aangelegde lemen vloer en een soundscape bieden de bezoeker een nieuwe manier om kunst te ervaren: niet alleen visueel maar met inzet van alle zintuigen.

Diepgaande beleving
The New Mother Sculptures transformeert de bovenzaal van het museum tot een groot, open landschap waar hedendaagse kunstwerken op een verleidelijke manier kunnen worden ervaren. Iedere sculptuur vormt haar eigen specifieke fysieke en geestelijke wereld, soms vloekend en schreeuwend, soms liefdevol. Een wereld die niet rationeel begrepen wil worden maar wenst dat we kijken, voelen en ‘zijn’. De beelden komen uit de studio’s van jonge talentvolle én bekende kunstenaars. Er zijn wandtapijten, bezwerende constructies van ijzer, een Canta met lachgaspatronen, gekleurde glazen bakstenen, plastic vrachtwagenzeilen, structuren van wortelweefsels, een oneindige boekenkast en meer. Bezoekers worden aangemoedigd hun schoenen uit te trekken en met blote voeten, zonder gebruik van telefoon de tentoonstelling te verkennen. Het fysieke contact met de kunstwerken, de mysterieuze soundscape en de geur van leem met ingelegde zaden nodigen uit tot volledige onderdompeling.

Over Ad de Jong
Ad de Jong is een vooraanstaand beeldend kunstenaar en curator en mede-oprichter van legendarisch kunstenaarsinitiatief W139. Eerdere tentoonstellingen die hij met anderen organiseerde zoals BeeldHalWerk, Present Forever en All Is Giving, werden met lof ontvangen. In The New Mother Sculptures experimenteert De Jong met de grenzen van de museale kunstervaring en creëert een ruimte met verschillende visies op een mogelijke toekomst, een ruimte waar kunst en toeschouwer elkaar op een nieuwe manier ontmoeten.

Deelnemende kunstenaars
Maria Roosen, Hilke Walraven, Corine Zomer, HW Werther, Annegret Kellner, Yair Callender, Kristine Hymøller, Hester Oerlemans, Henk Visch, Sachi Miyachi, Théophile Blandet, Lisa Sebestikova, Saar Scheerlings, Maya Berkhof, Maaike Kramer, WONNE, Job Koelewijn, Elena Giolo, Diana Scherer, Jonas Ohlsson, Izaak Zwartjes, Arjanne van der Spek, Esther de Graaf, Femmy Otten, Hans van den Ban, Gijs van Poecke, Klaartje van Essen, Laura Canha Malpique, Mickey Yang, Simon Wald-Lasowski, Rens Spanjaard, Ad de Jong, Jordan Herregraven, Loma Doom, Maartje Korstanje, Afra Eisma, Ellen Yiu en Suzanne Plomp.