)
Cobra was een internationale beweging van jonge, vooruitstrevende kunstenaars. In de jaren na de Tweede Wereldoorlog veroorzaakten zij een revolutie: een doorbraak in de moderne kunst die tot op de dag van vandaag doorwerkt in kunstopvattingen en kunstuitingen.
Op 8 november 1948 is de Cobra-beweging in Parijs opgericht. Kunstenaars en dichters uit diverse Europese landen waren lid. De vreugde van totale geestelijke en artistieke vrijheid en spontaniteit moest een tegenwicht bieden aan de nachtmerrie van de oorlog. Cobra zorgde in Nederland voor grote ophef. In kranten werd gesproken over geknoei, gekladder en verlakkerij. Intussen is het toen zo revolutionaire Cobra verankerd in de Europese kunstgeschiedenis. Daarin wordt Cobra voornamelijk geassocieerd met kleurrijke, expressief-spontane schilderkunst die nog lang invloed heeft gehad.
“Dotremont schreef, formuleerde, en organiseerde, terwijl ik voortdurend opponeerde en het tegendeel beweerde. Wij discussieerden onophoudelijk en waren het op bijna alle punten met elkaar oneens. Maar de samenwerking was vruchtbaar zo lang wij het konden volhouden. Het punt was, dat wij elkaar wilden begrijpen om het met elkaar eens te kunnen zijn. Deze houding schiep een inspirerende samenwerking van een spanwijdte die ongelooflijk breed was.”
Asger Jorn, in 1967.
De oprichters verschilden nogal in hun ideeën over de betekenis van Cobra. Voor sommigen ligt die betekenis inderdaad in Cobra’s bijdrage aan schilderkunstige ontwikkelingen, voor anderen in Cobra’s geest van absolute vrijheid en voor weer anderen in de samenwerkingen tussen de leden en de kruisbestuiving tussen dichters en schilders. Eén ding is zeker: over de betekenis van Cobra heeft nooit eensgezindheid bestaan. Het karakter van Cobra wordt misschien juist wel bepaald door de tegenstellingen en onenigheden tussen haar leden, iets wat Cobra haar vitaliteit verleende.
