Ter gelegenheid van de 100e geboortedag van Theo Wolvecamp presenteert Museum Cobra een feestelijke tentoonstelling waarin het werk van deze invloedrijke, maar bescheiden Cobra-kunstenaar wordt verbonden met dat van de Iraans-Nederlandse kunstenaar en gastcurator Sam Samiee.
Theo Wolvecamp (Hengelo 1925 – Amsterdam 1992) wordt vaak omschreven als een kunstenaar die zich bewust aan de zijlijn hield. Anders dan zijn Cobra-collega’s werkte hij buiten de schijnwerpers en bleef hij trouw aan zijn eigen pad, ver weg van het rumoer van de publiciteit. Toch was hij een drijvende kracht binnen de beweging. Wolvecamp wijdde zijn leven aan één van de kernprincipes van Cobra: de vrije, spontane schilderkunst waarin improvisatie en experiment de hoofdrol speelt. Zijn werk was altijd oprecht, vrij van uiterlijke schijn, en vond zijn kracht in de intuïtie en spontaniteit waarmee het ontstond.
Wat Wolvecamp uniek maakt, is de combinatie van het mythische en het materiële. Hij zag verf niet alleen als een middel, maar als een levend materiaal waarmee hij een eigen wereld tot leven bracht. Hij bewonderde kunstenaars als Asger Jorn, die volgens hem deze balans tussen het inhoudelijke en het fysieke perfect wisten te vangen. Ook Miró en Alechinsky waren grote inspiratiebronnen, maar Wolvecamps werk blijft onmiskenbaar zijn eigen stem dragen: rauw, spontaan en gevoelig.
Sam Samiee, winnaar van de Wolvecamp-prijs in 2018, ziet Wolvecamp als een belangrijke inspiratiebron. Net als zijn voorganger benadert hij schilderkunst als een vrij, experimenteel proces, maar hij brengt ook nieuwe perspectieven in. In zijn werk versmelten Europese schildertradities met Perzische culturele referenties, en verkent hij de grenzen van het medium door schilderkunst uit te breiden naar installaties en ruimtelijke ingrepen.
Zijn expressieve kleurgebruik, dynamische penseelvoering en gelaagde texturen creëren een ervaring die zowel zintuiglijk als intellectueel prikkelt. Daarbij zoekt hij, net als Wolvecamp, naar een balans tussen spontane creatie en diepere inhoudelijke lagen. In deze tentoonstelling koppelt Samiee niet alleen het erfgoed van Cobra aan hedendaagse kunst, maar ook aan bredere culturele verbanden, zoals de invloed van Iraanse kunstenaars op westerse kunstgeschiedenis en het verhalende karakter van Duizend-en-één-nacht.
Over Theo Wolvecamp
Theo Wolvecamp begon al jong met schilderen. In 1947 verliet hij na twee jaar de kunstacademie in Arnhem, waar hij zich beperkt voelde door academische regels, en vertrok hij naar Amsterdam. Daar gooide hij alles wat hij eerder geleerd had overboord en raakte hij als jongste medeoprichter betrokken bij de Experimentele Groep in Holland en in 1948 bij de Cobra-beweging. Van 1953 tot 1954 woonde Wolvecamp in Parijs en keerde daarna terug naar zijn geboorteplaats Hengelo.
Wolvecamp was een man van de natuur. Hij beperkte zich niet tot figuratie of abstractie; het gevoel was voor hem belangrijker dan wat er werd afgebeeld. Schilderen was voor hem als jagen: een zoektocht naar een verborgen emotie of idee dat zich pas tijdens het schilderproces aandient. Hij omschreef het zelf treffend: ‘Ik sla met een stok en het (wild) komt tevoorschijn. Zoiets speelt zich ook bij het schilderen af. Het komt van binnenuit en toch gaat het buiten je om.’
Over Sam Samiee
Sam Samiee (Teheran, 1988) is een Iraans-Nederlandse multidisciplinaire kunstenaar, schilder, essayist en onderzoeker. In zijn werk komen schilderkunst, installatie en curatorschap samen, waarbij hij zich baseert op Europese schildertradities en Perzische cultuur. Hij houdt zich bezig met psychoanalyse en cultuurgeschiedenis en verkent de raakvlakken tussen westerse en niet-westerse kunst. Zijn meeslepende, conceptueel rijke composities nodigen de kijker uit tot actieve deelname.
Samiee studeerde aan de Kunstuniversiteit in Teheran, AKI ArtEZ Academie voor Art & Design in Enschede en de Rijksakademie in Amsterdam. Zijn werk was onder meer te zien op de 10e Biënnale van Berlijn en bij Kunstmuseum Den Haag en is opgenomen in verschillende collecties, waaronder het Centraal Museum Utrecht en Kadist Art Foundation. Samiee ontving de Koninklijke Nederlandse Schilderprijs en de Wolvecamp-prijs en was hierna voor beide jurylid.
Sam Samiee